Yıllar sonra ilk kez biri için ağladım.

Aşk

Konu Aşk olunca; ya önemsemiyorumdur, ya da dillere dökecek kadar basitleştirmiyorumdur.

SöZ

Kendime bir söz verdim, yalaka insanlardan uzak duracağım.

Tek 1Şey

Bazen küsmek, onu önemsediğini gösterir.

Güvenmek...

Çocukluktan hatta ve hatta bebeklikten başlarız birine güvenmeye.

Güven, insanı yalnızlıktan, kederden, belalardan koruyacağına inanırız hep, yada inanmak isteriz. Hep birisi bizim yanımızda olsun isteriz, bizi koruyup kollasın, kötü günümüzde yanımızda olsun isteriz. İnsan önce ailesine güvenir, neticede ilk ailesini tanır. Ama sonra daha çok insanlar girmeye başlar hayatımıza. Bunları neden anlatıyorum ki, hepimizin bildiği şeyler. Demem o ki, kimseye güvenmeyeceksin arkadaşım. Gün gelir hiç beklemediğin insan seni sırtından vurur. Belki ona göre haklı yönleri vardır bilinmez, ama bencil olmamak gerekir bu fani dünyada. Ve kimseyi gereğinden fazla sevmeyeceksin. Hak etmediğini gördüğünde pişmanlık duymayacaksın. 

1ileri

Hayatımda her zaman birileri olmuştur. Birileri çoğu zaman yanımda bazı zamanlar da karşımda olmuşlardır. Onlar farkında olmasalar da ya hep içimdeydiler, yada hiç hayatımda olmadılar bile..
Birileri vardı hep birileri olarak kaldılar, birileri vardı canım ciğerim oldular..
Bazen de canım ciğerim biri oldu o farkında olmasa da..

Çıkarlar için dost olmak ne aciz birşey.

bir tuşa basmak

Sadece bir tuşa basarak ne çok işler hallediyoruz öyle değil mi? Bir tuşla iş buluyoruz,bir tuşla birilerini arıyoruz, bir tuşla birini buluyoruz ya da bir tuşla birilerini hayatımızdan çıkarıyoruz. Kolay, sanal üzerinde olduğu sürece herşey kolay. İnsanlar kendilerini o kadar sanala bağlıyor ki kendi hayatlarını büyük değişimlere uğratacak kadar bir tuşla halledebiliyor işini. Bu tuş bazen yeni başlangıçta olabilir, bazen bir bitişte. Ne olursa olsun herşeyin bu kadar kolay olabileceğini artık o tuşla beraber kendide inanır. Sonra belki biraz üzülür ama bu iş bu kadar kolay halledilebiliyorsa kolayda unutabileceğine de inanır. Bu biraz fazla yüzeysel gelmiş olabilir size lakin hayat 2012'de bu şekilde. He eskiden duygular, umutlar, paylaşımlar denen kelimelerde vardı ama artık anlamlarıyla birlikte yok olmakta hepsi. Tabi bide bunların hepsini kapsıyan saygı ve sevgi vardı. Hepsi günler geçtikçe yok olmakta. Hepimiz teknolojinin kurbanı olduk. Buna bende dahilim maalesef ki. İçimizde şeytani huyumuz herşeyi bir tuşla çabucak halletsin istiyor. Sonunda yaralanan biz olacağımızı bilmeden.

psikolojisi bozuk insanın psikolojisi

Türlü insanların türlü yaşamları var ve onların yaşamlarını uzaktan hepimiz izliyoruz. Herkes kafasına göre o insanların hayatlarına eleştiriler yapıyor. Ama sürekli kendimizin haklı olduğunu düşünürüz. Bende kendimi haklı görerek bazı düşüncelerimi aktaracağım.

Bazı insanlar var hayatların en berbat yerlerindeler ancak nerede olduklarını bilmeden yaşarlar. Mutlu olduklarını gösteren sahte yüzlerle bakarlar, gülümserler hayata. Belki de bu yüzlere gerçekten de kendilerini inandırmışlardır, kim bilir? Onlara acımak ne haddimize, lakin insanoğlu neden böyle yaşadıklarını düşünmeden edemiyor işte. Sonra dönüp kendisine bakıyor. Onlar öyle peki ya sen? diye soruyor kendine. Mutlu muyum? Bu soruyu ben kendime sorduğumda, aslında pek mutlu değilmişim gibi asık suratımla karşılaşıyorum. En azından kendimi ve insanları kandırmıyor muşum diyorum. Sonrasında daha çok düşünmeye başlıyorum. Üzülecek çok şeyim olmadığını fark ediyorum ya da şöyle deyim sevinecek daha çok şeyim var. O zaman ben mutluyum! Peki ya bu suratım? Sonuç olarak bende kendimi kandırıyorum. Yada onlar aslında hiç kendilerini kandırmadılar. Ya da onlarda mutlu oldukların farkında değiller mi acaba?

***MUTLULUK***

Tesadüfler

Kadere inanan insanlarız. Peki ya, kader tesadüflerden yana mıdır? Her tesadüf bizim kaderimiz midir? Üzülüyorum allahım, çok üzülüyorum. Ne olursun bana böyle tesadüfler gösterme. Olmayacağını bile bile bu tesadüfler neden bilmiyorum. Susuyorum bi çare zamanın akışına kapılıp herşeyi yok etmek istiyorum. Kötü ve bana acı veren her şeyi...